تو محکمه ی قلبم خودتو کردی قاضی / دیدی به حکم دادنت نکردم اعتراضی / اما سوالم اینه آخه چطور تونستی / با رفتنت عزیزم به مرگم بشی راضی

.

.

.

عشقت به دلم اگر بتابد چه کنم؟ / مهرت به سرای من بخوابد چه کنم؟ / یکدم به سوال من جوابی بده دوست / روزی که دلم تو را بخواهد چه کنم

.

.

.

پشت پا خوردم ز هر کس که گفت یار منه / چون که دیدم روز و شب در پی آزار منه / هر که دستی از محبت حلقه کرد بر گردنم / دیدم این دست محبت، حلقه ی دار منه

.

.

.

از آدما دلم شکست واسه همیشه / دلم میخواد دعا کنم اما نمیشه / دوسش داشتم دوسش، قد نفس هام / بدون اون نمیتونم من خیلی تنهام

.

.

.

اگه میدونستی چقدر دوستت دارم هرگز قلبم را نمی شکستی، گرچه خانه ی شیطان شایسته ی ویرانی ست

نیا باران، زمین جای قشنگی نیست، من از اهل زمینم، خوب میدانم که گل در عقد پروانه است ولی زنبور را هم دوست میدارد!

.

.

.

مینویسم خاطرات با اشک و آه در شبی غمگین و تاریکو سیاه / مینویسم خاطرات از روی درد تا بدانی دوریت با من چه کرد!

.

.

.

نوشتم حرف دل را تا بخوانی، که چون دوری ز من دردم بدانی، در این دنیا ندارم غیر تو کس، بمیرم گر مرا از خود برانی

.

.

.

برای خریدن عشق هر کسی هر چه داشت داد، دیوانه هیچ نداشت و گریست گمان کردند چون هیچ ندارد میگرید، اما هیچکس ندانست که قیمت عشق اشک است و قیمت اشک عشق

.

.

.

دلبسته به سکه های قلک بودیم، دنبال بهانه های کوچک بودیم، رویای بزرگ شدن خوب نبود، ای کاش تمام عمر کودک بودیم، ” بیا ساده مثل چکاوک شویم بیا باز برگردیم و کودک شویم”